Waarom doen vrouwen zo gemeen tegen elkaar?

Enkele dagen geleden kreeg ik een sms van mijn best friend. Op zich niet zo bijzonder. Ze was nogal van streek. Ook niet zo bijzonder. “Waarom was ze dan van streek?” hoor ik u vol ongeduld vragen. Wel, tijdens één van haar avondwandelingen passeerde ze enkele meisjes die nét luid genoeg “Amai, die griet denkt ook dat ze sexy is” haar richting uit sneerden. Nu is mijn beste vriendin inderdaad een hot fox, dus dat sloeg helemaal nergens op. Het deed me denken aan een ander voorval waarbij een vriendin rustig op de Meir stond, minding her own business, toen haar werd meegedeeld dat ze een “bitch face” had. Door wildvreemde grietjes? Best bot, maar niet zo zeldzaam. Als ik naar mijn omgeving kijk, merk ik dat vrouwen tegenover elkaar maar wat graag met bitse commentaren strooien. Of het slachtoffer nu een wereldster, of een beste vriendin is. En neem het aan van iemand wiens tweede naam gedurende haar gehele middelbare schoolcarrière “arrogant” was: meestal is die kritiek totaal van de pot gerukt. Maar waarom doen meisjes zo lelijk over elkaar?

Eerst en vooral is het opvallend dat, hoewel vrouwen het andere geslacht steeds verwijten te hard op het uiterlijk te focussen, ze dat onderling net zo hard doen. Hoe hoog een vrouw door haar soortgenoten wordt ingeschat, hangt grotendeels af van hoe ze eruitziet. Te veel make-up? Oppervlakkig. Blond? Dom. Te veel kleren? Preuts. Te weinig kleren? Een slet. En als daarvan niets van toepassing is, gaan we gewoon voor de klassieke “te veel streken.” En ja hoor, die conclusie kan getrokken worden zonder één enkele ontmoeting.

De looks van een vrouw bepalen niet alleen hoe ze ontvangen wordt bij de rest, ze hebben ook invloed op hoe die rest zich voelt. Ik had een vriendin die er iedere dag uitzag alsof ze rechtstreeks van de catwalk op de Paris Fashion Week kwam. Iedere keer dat we elkaar gingen zien, deed ik dan ook alle moeite om mijn innerlijke Kate Moss te channelen. Dan was ik tevreden met mijn look, tot zij in mijn gezichtsveld verscheen en ik liefst zo snel mogelijk weer naar huis wilde. En wanneer een kennis 300 likes krijgt op een selfie, ben ik ervan overtuigd dat ik het meest onpopulaire mormel op aarde ben. Hell, ik héb niet eens 300 vrienden. In een tijdperk waar iemands sociale klasse afhankelijk is van het aantal volgers op Instagram, zijn dat drama’s.

Helaas gaat dat constante opboksen van meisjes onderling verder dan uiterlijk alleen. We vergelijken onszelf met anderen op alle vlakken. Liefdesleven, werk, studies,… Al denk ik wel dat we vooral nijdig zijn wanneer iemand succes boekt in een sector waarin wij óók succes willen. We zijn minder jaloers op de fancy nieuwe job van een vriendin als we zelf gelukkig zijn op professioneel vlak en we zijn enkel pissig om de hoge examenscores van anderen wanneer de onze onder de verwachtingen liggen. Zo zou ik bijvoorbeeld niet meteen groen zien van jaloezie wanneer een vrouw in mijn omgeving het tot olympisch kampioen hoogspringen zou schoppen. Ik zou zelfs trots zijn. Die positie ambieer ik namelijk zelf niet. Maar recent hoorde ik dat een meisje uit mijn studierichting dit jaar op de Boekenbeurs zal staan om haar schrijfsels te signeren en, hoewel ik snel daarna blij was dat mensen uit ons jaar het goed doen, moet ik toegeven dat dat niet mijn eerste reactie was. Neen, eerst deed ik wat research en trok ik mezelf op aan het feit dat er  “maar” enkele honderden exemplaren verkocht waren. Oke, dat kan ik ook. Denk ik. Misschien. Ooit.

Heeft die hele strijd voor gender equality ertoe geleid dat we altijd en overal de drang voelen onszelf te bewijzen? Ik denk van wel. De druk om mooi, lief, grappig, getalenteerd én slim te zijn is alleszins immens. Jaloers zijn op een andere vrouw is echter totaal nutteloos, maar wel menselijk. Ik vind dan ook we dat niet moeten proberen verbergen of verpakken in giftige kritiek, al is dat allemaal makkelijker gezegd dan gedaan. Soms helpt het om iemand anders als dom of lelijk af te schilderen om onszelf beter te voelen. Het doet nét dat ietsje minder pijn wanneer een ex na zijn relatie met jou samen is met een trol, dan met een topmodel. Ooit zag ik dat de love interest van mijn love interest in een facebookcomment “there” schreef als “their”. Ik voelde me meteen minder onzeker. It’s fine, she’s stupid.

Tricky wordt het wanneer die negatieve gevoelens de kop opsteken tegenover vrienden. Dat gebeurt volgens mij aanzienlijk vaker bij vrouwen dan bij mannen. Hoe lang kunnen vriendengroepjes van enkel mannen in harmonie samenleven zonder ambras? Doorgaans lang. Hoe lang kunnen vrouwen dat? …..Exact. Gelukkig hoeft een beetje jaloezie niet altijd tot ruzie te leiden. We moeten gewoon erkennen dat het er is. Het steekt soms wanneer een vriendin knapper is, of rijker, of slimmer. Dat is geen schande en het zou mooi zijn als we dat gewoon konden uiten. Zoals bijvoorbeeld wanneer een mede-single-vriendin opeens niet langer mede-single is. Typisch geval waarbij de ongeschreven regel zegt dat jij op dat moment net zo gelukkig moet zijn met dat nieuws als zij. Hahaha. Niet dus. Noteer: geen enkele, maar dan ook geen enkele vrouw die single is, is oprecht blij wanneer een vriendin zichzelf een liefje heeft gescoord. Iedereen die beweert van wel, liegt. Of misschien zijn ze blij voor die friend, maar zeker niet voor zichzelf. Er is natuurlijk sowieso dat knagende gevoel van “waarom zij en niet ik?”, maar meestal gaat het ‘m niet eens om het feit dat jij als single ontevreden bent met je eigen relatiestatus. Het is het besef dat de vriendschap hoe dan ook verandert nu zij “wij” zijn en jij nog altijd….jij. Dat de “alle mannen zijn varkens, jij en ik, samen sterk”-gesprekken die jullie samen hadden, vanaf nu vervangen worden door die gevreesde “de liefde komt wanneer je het niet verwacht, je zal wel zien, kijk maar naar mij”-zever. Geen mens die daarop zit te wachten.

Be that as it may, het kan geen kwaad een ander meisje af en toe een complimentje te geven in plaats van een nasty comment. Zo sprak ik dit jaar een wildvreemd grietje aan op haar flawless eyeliner en kreeg ik er niet alleen make-uptips, maar ook een goede vriendin bij. Akkoord, ik ben de eerste om in full bitch mode te schieten wanneer ik me onterecht behandeld voel, maar wanneer dat niet het geval is, moet je gewoon chillen. Uiteindelijk zitten we allemaal in hetzelfde schuitje en worstelen we allemaal met dezelfde onzekerheden. Laten we elkaar dus eerder als bondgenoten dan als concurrentie zien. Sisterhood and all that. Het is nergens voor nodig om onszelf en andere vrouwen gemeen te behandelen. Daar zijn mannen al voor.

Buh-bye,

G. X